CINEMATEN.BE

De afgelopen weken hebben we naar het nieuwe seizoen van Blind Getrouwd gekeken. Normaal vinden we het leuk om te zien hoe liefde ontstaat en kan bloeien tot iets moois, maar de keerzijde van dit experiment is dat dit soms niet het geval is en dat ging in onze honest opinions dit seizoen iets te ver. We willen graag vertellen wat we vonden van twee koppels en wat dit zegt over het programma.

Eén van de koppels had al snel problemen. Tijdens hun huwelijksreis hadden ze seks, iets wat natuurlijk kan gebeuren. Maar de vrouw gaf daarna aan dat ze spijt had en zich niet goed voelde over wat er was gebeurd. Vanaf dat moment ging het heel snel bergafwaarts.

De man probeerde de relatie te redden en zei zelfs dat hij liever gewacht had met de intieme daad, maar tevergeefs. Het was duidelijk dat de relatie niet zou werken. Toch bleef het programma hen volgen, terwijl het voor hen duidelijk beter was geweest om te stoppen. Uiteindelijk zei de man dat hij verliefd was, maar de vrouw had geen wederzijdse gevoelens, kan gebeuren. Dit was pijnlijk om te zien, niet alleen voor hen, maar ook voor de kijkers. Het feit dat het experiment maar bleef doorgaan lijkt ons op dat moment onverantwoord en een emotionele marteling voor beide partijen. Toch bleven de camera’s draaien.

Een ander koppel besloot op het einde van de rit ook uit elkaar te gaan. Nadien bekende de man dat hij nog gevoelens had, maar de vrouw had duidelijk gemaakt dat ze verder wilde. Toch werden ze door de programmamakers met Ingebord als afgezante in een zeer ongemakkelijke situatie gezet waarin de vrouw nogmaals gevraagd werd of ze toch eeeecht niet verder wou met hem. Het resultaat? Opnieuw een nee. Heel het gedoe moest zeer ongemakkelijk zijn voor de vrouw én zeer pijnlijk voor de man. We vragen ons oprecht af wat het nut was van deze geforceerde extra interactie tussen de twee buiten het voorzien van leedvermaak voor de eventuele sadistische kijker?

Dit deed ons denken aan oude programma’s waar mensen werden uitgelachen voor entertainment. Blind Getrouwd zou feelgood-tv moeten zijn, maar dit seizoen voelde soms meer als liefdespijn laten zien om kijkers te trekken. Dat de deelnemers daardoor een kleine mentale en emotionele marteling moesten ondergaan lijkt maar bijzaak voor de programma makers.

We begrijpen dat drama goed is voor de kijkcijfers, maar er is een grens. Als het experiment ongezond wordt voor de deelnemers, zouden de makers moeten ingrijpen. We weten uiteraard niet het fijne van wat er productioneel allemaal gebeurd tijdens het maken van dit programma. Het kan zijn dat de deelnemers wel altijd een “out” hebben als ze zelfs beslissen niet meer deel te nemen maar als het zo duidelijk is dat een koppel stilletjes allebei aan het lijden zijn, ligt de verantwoordelijkheid dan niet bij de makers om die beslissing voor hen te maken?

Blind Getrouwd kan zoveel meer zijn. Het programma heeft potentie, zoals we zagen bij de succesvolle koppels. Laat ons meer van die mooie verhalen zien. Respecteer de grenzen en gevoelens van de deelnemers. We kijken om liefde te zien bloeien, niet om mensen te zien lijden. Blind Getrouwd, schaam u.

Als je het volledige gesprek tussen de Cinematen over dit debacle wil horen, luister dan naar deze aflevering van Cinematen Podcast