Film review door Yorrick
Furiosa A Mad Max Saga
11-07-2024
Lady and gentlemen, tijd voor mijn review van Furiosa, een Mad Max saga. Furiosa is de prequel op Mad Max: Fury Road, geregisseerd door George Miller. Er zat toch een groot gat van tijd tussen de vorige Mad Max en deze prequel. Het was eigenlijk de bedoeling om deze prequel veel vroeger te maken. Wat er een beetje toe heeft geleid dat de populariteit van Mad Max een beetje is afgenomen.
Het verhaal vond ik goed. Het lijkt op de vorige Mad Max als in een niet al te ingewikkeld verhaal. Het hoofdpersonage Furiosa heeft duidelijk een doel en dat doel probeert ze dan gewoon te bereiken. Niet al te veel bullshit en sidetracks, gewoon één verhaal: Furiosa is als jong kindje weggehaald bij haar thuis, bij haar familie, en ze probeert terug daar naartoe te geraken. Klaar.
Ik ga wel wat momenten van de film moeten schetsen. Dus als je de film nog niet hebt gezien, een kleine warning van mini-spoilers. Ik ga geen grote plot points onthullen. Maar er zijn een aantal zaken die je wel moet weten voor context rond mijn review.
Starten bij het prille begin
Een groot deel van de film, toch een groter deel dan ik had verwacht, speelt zich af terwijl Furiosa nog jong en klein is. Wat het gevoel geeft dat de setup van de film veel langer duurt dan dat het zou moeten. Ik denk dat dit puur subjectief is maar het voelde voor mij alsof ik lang moest “wachten” tot ik Anya Taylor-Joy, die de Furiosa in deze film speelt, zag opduiken in haar rol als Furiosa.
Anya Taylor-Joy speelt de rol van Furiosa heel goed. Het is grappig want als je kijkt naar Mad Max, waarin Tom Hardy de rol van Max speelt, dan heeft dat personage van Max heel weinig dialoog. Dat element van die eerste film hebben ze nu ook doorgetrokken naar Furiosa. Dus zonder veel woorden te zeggen zet ze wel een zeer geslaagde acteerprestatie neer.
Hemsworth zat in zijn element
Dat neemt mij naar de grote antagonist: Dementus, vertolkt door Chris Hemsworth. Heel goed vertolkt zelfs, door de man die we kennen als voornamelijk de held Thor. Deze keer speelt hij een gekke, slechte, gruwelijke man. Een leider van een bende motorrijders in het Mad Max Wasteland universum. Applaus voor Chris Hemsworth, die duidelijk hier ook de tijd van zijn leven heeft met het spelen van deze gekke man. Elke scène waar hij in voorkwam, was plezant om te zien. Hij bouwde zijn personage goed op doorheen de hele film.
Veel backstory krijg je niet van hem. Maar dat neemt niet weg dat je uiteindelijk wel een memorabele slechterik te zien krijgt. Ik zou eigenlijk zelfs zeggen dat hij memorabeler dan Immortan Joe van Mad Max: Fury Road was, die tevens ook in deze film opduikt, weliswaar in een veel kleinere rol dan in Fury Road.
Ik vond het echt leuk om een Hollywoodster die vooral in Marvel een good guy speelt, nu een totaal ander personage te zien spelen. Met zijn Australisch accent dat eigenlijk volledig verborgen wordt in de Thor films. Shrimp on the barbie!
Top production design en interessante world building
De worldbuilding van Mad Max is super, echt heel plezant om te zien. Elk personage dat op het scherm verscheen, had wel iets dat er lichamelijk mis of interessant mee was. Ik vond het heel leuk om alle details te ontdekken in de scènes.
Je ziet dat dit niet allemaal is opgenomen voor een greenscreen. Alhoewel er zeker scènes zijn die dat wel zo zijn en die steken er dan wel spijtig genoeg lelijk boven uit. Maar je voelt ook wel dat veel scènes wel degelijk in een wasteland zijn opgenomen. Zo’n uitgestrekte zandvlaktes met één weg erdoorheen, prachtig om te zien.
Er zijn ook een paar hele extravagante grote setpieces/racepieces, scènes waar geen woord in gezegd wordt, waar er gewoon geraced wordt door de woestijnvlaktes maar waar je wel op het puntje van je stoel van spanning.
De film is ook een beetje opgebouwd in een soort van hoofdstukkenstructuur, dit is nieuw tegenover de vorige Mad Max film en vond ik een aangenaam nieuw element, het zorgde voor meer structuur in een verhaal dat zich wel strekt over een aantal jaren.
Deze film sluit ook naadloos op Mad Max: Fury Road aan, of beter gezegd: Mad Max: Fury Road sluit eigenlijk naadloos aan op Furiosa. Het geeft mij heel veel goesting om Mad Max: Fury Road ook nog eens te bekijken.
Het is opmerkelijk dat hoewel er veel tijd tussen Mad Max: Fury Road en Furiosa zat, ze de stijl en feeling wel perfect hebben kunnen doortrekken. Je voelt geen verschil tussen de vorige Mad Max en deze. Ik zou heel graag meer van deze wereld willen ontdekken, maar gezien de slechte box-office cijfers van Furiosa wordt de kans hierop kleiner en kleiner.
Ik raad Furiosa: A Mad Max Saga zeker aan voor de kijker die gewoon nog eens een goed avondje wil hebben met een entertainende film. Meer dan dit hoef je soms niet te hebben van een Hollywood-blockbuster. Het verhaal is niet te uitgebreid of te complex. De setpieces, actiescènes zijn entertainend. Het is een visueel sterke film, het is goed geacteerd, het heeft ook goeie sounddesign. En het laat je achter met een honger naar meer van deze wereld, wat ik soms wel mis tegenwoordig bij de Hollywood-blockbusterfilms die ik vandaag de dag voorgeschoteld krijg.
