Film review door Yorrick
Kingdom of the Planet of the Apes
04-08-2024
Van klassiekers tot vreemde cliffhangers, de Planet of the Apes-films zijn altijd al vreemd geweest
De Planet of the Apes films gaan al een lange tijd mee, vooral als je de oude versies meetelt. De laatste paar films waren de Caesar-trilogie met Andy Serkis als Caesar, wat een reboot van de Planet of the Apes films was. Van die trilogie herinner ik me niet al te veel meer. Er is één scène die er voor mij tussenuit springt van die drie films. Dat was de scène in de eerste nieuwe Planet of the Apes film, waarin Caesar opgesloten is in een dierentuin of een apenverblijf. Hij werd geconfronteerd door Tom Felton waar hij in het midden van dat conflict voor de eerste keer praat en heel luid “NO” roept. Ik heb die film gezien in de cinema en de stilte die volgde in de zaal na dat woord was te voelen. Dat was echt een goed en krachtig cinemamoment.
Van de oude Planet of the Apes films weet ik zo goed als niks. Daar heb ik nooit een film van gezien. Het enige wat ik daarvahen n weet, is de quote van Charlton Heston: “Get your stinking paws off me, you damn dirty ape.” Maar ik weet wel dat deze reeks een ware cult-following heeft en ze meetellen als een stukje filmgeschiedenis.
Tussen die klassieke oude films en de nieuwste reeks had je de poging tot reboot van Tim Burton met Mark Wahlberg. Spijtig genoeg ook geen klepper. Het enige wat ik mij daarvan herinner is het einde, de cliffhanger waar Marky Mark teruggestuurd werd naar de moderne tijd. Bleek dat hij een astronaut was die door een wormgat naar de toekomst was gereisd. Dus op het einde wordt hij teruggestuurd door dat wormhole naar zijn eigen tijd en komt hij terecht in een Washington DC waar het Abraham Lincoln Memorial vervangen is door een Abraham Lincoln in aapvorm. Dan komen er ook politieagenten die hem onder schot houden, dat zijn dan gorilla’s en andere apen. Hierbij dacht ik altijd: als ze hier ooit een sequel op maken, hoe pakken ze dat dan aan? Uiteindelijk is de spanning daar voor mij volledig weg. Als Marky Mark in een volledig functionerende samenleving terecht kwam, exact zoals de onze maar dan met apen, dan denk ik dat ze van hem een mega celebrity zouden maken. Geef toe, als er bij ons ineens een aap verschijnt die rechtopstaat, perfect Engels kan praten en zelfs kleren aan kan doen, dan wordt die heel snel een Hollywoodcelebrity, die kan rondkomen met door acte de présences en kleine rolletjes en cameo’s in films te doen. Dus heel spannend zou die sequel niet zijn.
Deze nieuwe interpretatie is een sterk staaltje CGI
Deze review gaat niet over de voorgaande oudere films van Planet of the Apes, neen tijd voor mijn mening over Kingdom of the Planet of the Apes.
Kortom: ik vond het een goede film, heel entertainend. De special effects zijn flawless, ongelooflijk impressionant. Ik begin zelfs te denken dat ze ergens een parallel-universum hebben gevonden waar apen echt zoals mensen kunnen praten en acteren, en dat ze die gewoon hebben gefilmd. Sommige close-up shots van de gezichten van apen en hun vacht die nat wordt, zien er zo goed uit dat het niet te ontkennen is dat we heel ver staan op het vlak van CGI.
De acteerprestaties van de acteurs zijn ook heel goed. Je vergeet gewoon dat er achter die façade van computergegenereerde apen en special effects gewone mensen zitten die in gekke CGI motion capture pyjama’s scènes neerzetten in één of andere kale hangar. Ook props voor de gewone acteurs die geen CGI gezichten krijgen, zij moeten spelen tegenover mensen die doen alsof ze apen zijn en doen dit naar mijn mening ook heel straf.
Apen kunnen nu wel vlot Engels verstaan en communiceren, maar je voelt altijd dat er te veel lucht mee uit de longen komt omdat hun stemorganen daar niet voor zijn gemaakt. Dat is een klein detail, als je daar niet bij nadenkt, zou je daar niet bij stilstaan. Maar het is een bewuste keuze om geen perfecte en menselijke uitspraak te gebruiken. Dat geeft je nog steeds het gevoel dat het nog altijd dieren zijn, nog altijd apen.
Het verhaal is niet het sterkste punt
Het verhaal zelf is oké. Niet denderend, niet super memorable. Maar de manier waarop het verteld wordt, is wel memorabel. Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van een aap, Noa, die we doorheen de film volgen op een avontuur. Hij komt in contact met de slechterik en de mensen, maar we zien het allemaal vanuit zijn perspectief. De film gaat over zijn arc, zijn emotionele ontwikkeling.
De setup naar nieuwe films is er ook. Het is genoeg om, als deze film succesvol is, een sequel te produceren. Maar het is ook licht genoeg dat als er nu niet genoeg box-office-returns zijn en de studio er de stekker uit trekt, dit wel een goede, op zichzelf staande film blijft.
Het grootste minpunt van deze film is dat hij gewoonweg weer te lang is. Ze proberen een goede spanningsboog neer te zetten, wat zeker lukt met de slechterik, Proximus Caesar, die enorm goed gespeeld is. Je voelt zijn dreiging, hoewel ik misschien iets meer actie had willen zien om die dreiging te bekrachtigen. Maar het is alleszins zeer goed geacteerd.
Ik ben benieuwd wat ze nog verder gaan doen met deze films en welke verhalen ze hier nog gaan uithalen. Zolang ze niet beginnen te bezuinigen op de CGI, is het de moeite waard om deze film te blijven zien, om de apen te bekijken en jezelf te verliezen in het idee dat die wellicht gewoon echt zijn. Ik heb ook gehoord dat er een cut zou aankomen zonder apen-CGI, waar je kan zien hoe de acteurs hun scènes hebben gespeeld.
Kingdom of the Planet of the Apes is een aanrader als je van de Planet of the Apes films houdt. Maar ook een aanrader als je er nog nooit één hebt gezien. Dit is het moment om misschien eens te genieten van een deftig avontuur binnen dit universum. Alles wat je nog niet weet, wordt je meegegeven in deze film als je nu pas zou inpikken. En ik kijk al uit naar nog meer van deze wereld en deze personages.
