Weapons

Weapons, de nieuwste film van Zack Cregger, de regisseur achter Barbarian, is een horrorfilm die vanaf de eerste trailer al nieuwsgierigheid wekte. De premisse is intrigerend: in een typisch Amerikaans suburbiaans dorpje staan op een nacht, rond kwart over twee, alle kinderen van eenzelfde klas, op één na, spontaan op, verlaten hun huis en verdwijnen in het duister. Wat volgt is een raadselachtige zoektocht naar verbanden, mogelijke daders en vooral: waarom?

De sfeer wordt meteen neergezet door beelden van deurbelcamera’s en een griezelige voice-over van een kind, wat een ongemakkelijk gevoel geeft. Het dorpje voelt herkenbaar aan, met zijn landelijke huizen en uitgestrekte voortuinen, maar de dagelijkse sleur wordt al snel verstoord door een laagje horror dat constant aanwezig is. Je wordt als kijker meegezogen in een web van onzekerheid, waarbij je zelf ook op zoek gaat naar antwoorden.

De film hanteert een non-lineaire vertelstructuur, vergelijkbaar met Creggers eerdere werk. Verschillende perspectieven en verhaallijnen wisselen elkaar af, overlappen soms, maar worden nooit saai of repetitief. Het zorgt voor een dynamische kijkervaring waarbij je constant alert blijft. De spanning wordt goed opgebouwd, met voldoende jumpscares en griezelige momenten om het horrorgehalte hoog te houden. Acteerprestaties zijn overtuigend, mede dankzij een sterke cast met namen als Josh Brolin, Julia Garner en Benedict Wong.

Een goede setup betekent niet altijd een goed einde

Het grootste probleem van Weapons doet zich voor wanneer het mysterie wordt opgehelderd. Tot driekwart van de film blijft de spanning hoog en ben je geboeid door de onvoorspelbaarheid. Maar op het moment dat de waarheid wordt blootgelegd, valt de energie grotendeels weg. De film lijkt daarna nog een extra laag toe te voegen, een soort afrondend spektakelmoment, dat jammer genoeg niet meer aanvoelt als een logisch onderdeel van het verhaal, maar meer als een poging om de horror nog een laatste keer te laten schreeuwen.

Vooral omdat de spanning tot dan toe was opgebouwd rond de onwetendheid en de vraag “wat is er aan de hand?”, voelt de laatste act als een anticlimax. De horror-elementen die daarna volgen, hoe visueel sterk of gruwelijk ook, raken hun impact kwijt, simpelweg omdat de nieuwsgierigheid is bevredigd. Het is alsof je een puzzel hebt opgelost en daarna nog moet luisteren naar een uitleg over hoe mooi de doos is.

Ook zijn er enkele plotpoints die wat te gemakkelijk aanvoelen. De zoektocht naar de verdwenen kinderen had bijvoorbeeld nog net iets meer diepgang kunnen hebben, en de keuzes van de politie hadden sterker kunnen zijn. Sommige van die keuzes lijken gemaakt te zijn om het verhaal vlotter te laten verlopen, maar ten koste van de geloofwaardigheid.

Een gemiste kans of toch de moeite waard?

Ondanks de zwakke afronding blijft Weapons een film die je zeker gezien moet hebben als je van horror met een mysterieus laagje houdt. Het eerste deel is ijzersterk, de sfeer is pakkend en de manier van vertellen is origineel. Je wordt meegenomen in een beklemmende wereld die je doet huiveren en soms ook hardop lachen, en dat alleen al is het waard om te ervaren.

Het is jammer dat de film niet helemaal weet vol te houden wat hij in de eerste helft belooft, maar dat neemt niet weg dat Weapons een leuke watch is. Wie openstaat voor een horrorfilm die anders is dan het standaard genre, en die niet vies is van een vleugje absurditeit en bloederige gore, kan hier zeker een avondje mee vullen. Al is het maar om daarna met anderen te bespreken wat er precies mis ging, of wat volgens jou net niet.