Serie review door Yorrick
What We Do in the Shadows S01-S05
03-12-2023
Niet te veel nadenken, gewoon lachen
Ik ben constant op zoek naar een shortform serie van 25 minuten per aflevering om te kunnen bekijken zonder al te veel na te denken en gewoon af en toe is te lachen. Iets wat ik kan kijken op de loopband in de fitness of tussen twee afleveringen van een plot-heavy dramareeks van 45 minuten door. De afgelopen weken heeft “What We Do In The Shadows” dit gaatje in mijn leven met success gevuld.
Deze serie, een spin-off van de gelijknamige film van Taika Waititi en Jemaine Clement, biedt een frisse en humoristische draai aan het traditionele vampiergenre met genoeg afwisseling om elke aflevering terug te komen voor meer.
De serie is gefilmd in een mockumentary-stijl, die doet denken aan populaire shows zoals ‘The Office’ en ‘Parks and Recreation’. Het volgt een groep vampiers die samenleven in een oud Victoriaans huis in New Jersey, Amerika. In tegenstelling tot de traditionele afbeeldingen van glamoureuze, verleidelijke en glitterende vampiers, worden deze personages weergegeven in hun dagelijkse routines die zich afspelen in een moderne wereld waar zij zelf niet goed gekend mee zijn, wat resulteert in hilarische situaties, ongemakkelijke interacties en verrassende avontuurtjes.
Miss, then hit
Bij mijn eerste poging om deze serie te bekijken, was ik niet meteen verkocht. De personages waren misschien wat te onbekend voor mij en het plot zelfs een beetje traag. Dit is echter een serie duidelijk een seizoentje meer nodig had om te ontwikkelen en zijn ware kleuren te onthullen.Iets wat naar mijn mening vaker het geval is met het mockumentary genre. Uiteindelijk raakte ik wel volledig opgeslokt in de wereld van ‘Wat We Do In The Shadows’ en begon ik de unieke charme en humor te waarderen. Sindsdien heb ik alle vijf seizoenen met veel plezier bekeken.
De vier hoofdpersonages zijn elk op hun eigen manier boeiend. Ze vullen elkaar goed aan, en terwijl ze ook volledig van elkaar verschillen, creëren ze een dynamiek die zowel komisch als intrigerend is. Matt Berry, die ik herkende van de IT-Crowd en Toast of London, speelt Lazlo. Hij heeft een unieke manier van intonatie en uitspraak van sommige woorden, die zowel bizar als hilarisch is. Van zijn quotes zijn veel memes en clips gemaakt, wat bijdraagt aan de populariteit van de serie en ook de rede was waarom ik de serie toch nog een kans heb gegeven na mijn eerste gefaalde kijkpoging.
Nandor, gespeeld door Kayvan Novak, is voor mij het meest verrassende personage. Hij is het tamme en klungelige vampier die zichzelf ziet als een krijgsheer, maar vaak de verkeerde keuzes maakt en onhandig of gewoonweg kinderlijk dom is. Dit contrast tussen hoe hij zichzelf ziet en hoe hij zich werkelijk gedraagt, zorgt voor veel grappige mini-momentjes.
Guillermo, gespeeld door Harvey Guillén, is het menselijke knechtje van Nandor en het personage waarmee de kijkers zich het meest kunnen identificeren. Hij is het enige menselijke personage in de main cast, waardoor hij fungeert als een soort brug tussen de vampierenwereld en de moderne wereld. Hoewel hij de jongste en meest ingetogen bewoner van het huis is, draagt hij de meeste verantwoordelijkheid over de drie vampieren. Het ene moment is hij net een kleuterleider die probeert zijn kleuters in toom te houden en het andere moment is hij de tienerzoon die moet uitleggen aan zijn ouders hoe ze Google Chrome kunnen installeren op een laptop. Bovenop deze dynamiek die zorgt voor veel leuke momenten krijgt hij ook een eigen verhaallijn met motivaties en ontwikkelingsbogen die ikzelf eerlijk gezegd de interessantste delen van de reeks vond.
Colin Robinson, een speciale “energievampier” gespeeld door Mark Proksch, is een personage dat in het begin het minst boeiend was, maar uiteindelijk een interessante rol kreeg in de serie. Hij is met opzet saai, irritant en een bureaucraat ten voeten uit, die energie zuigt van mensen door hen te vervelen in plaats van bloed te drinken. Hoewel dit karakter in eerste instantie niet zo interessant was, hebben de schrijvers hem in de latere seizoenen een interessante twist gegeven.
Tien afleveringen is niet te veel en niet te weinig
De serie houdt de kijkers geboeid door de verfrissende verhaallijnen die los van de avontuurtjes, die elke aflevering bezetten, wel een volledig seizoen overbruggen en in de seizoensfinales pas tot conclusies kwamen en met maar 10 afleveringen per seizoen voelde die verhalen ook niet uitgerekt. De interactie tussen de personages en de fictieve cameraploeg zorgde hier en daar ook voor wat verfrissing. Hoewel de serie gefilmd is in mockumentary-stijl, is er nooit een stem van de crew te horen, wat de illusie van realiteit versterkt.
Een ander opmerkelijk aspect van de serie is het gebruik van echte locaties, wat bijdraagt aan de authenticiteit van de serie. Het Victoriaanse huis waarin de vampieren wonen, is prachtig en rijkelijk ingericht, wat de perfecte sfeer creëert voor de serie. Het gebruik van echte locaties, in plaats van studio’s, draagt bij aan de echtheid van de serie en maakt de kijkervaring nog interessanter.
Bovendien maakt de serie gebruik van verschillende bekende gaststerren, zoals Mark Hamill en Patton Oswalt. Deze cameo’s zijn een leuke toevoeging aan de serie en voegen een extra laag van vermaak toe.
Kijken of niet?
Wat We Do In The Shadows is een serie die je niet al te serieus moet nemen. Het is een luchtige en humoristische kijk op het vampierenbestaan, dat nog steeds de charme van het originele bronmateriaal behoudt. Als je op zoek bent naar een serie met humor, unieke personages en absurde plotwendingen, dan is “What We Do In The Shadows” zeker een aanrader. Hoewel de serie nog niet afgerond is en er een nieuw seizoen op komst is, is het wel even wachten tot een vervolg door de stakingen in Hollywood van het afgelopen jaar.
